"Er zijn mensen die nee zeggen" en mensen die wachten: van Asllani tot Buchanan, alle ontslagen bij Inter.

Sommigen wijzen alle opties af, sommigen worden door meerdere clubs begeerd, maar duidelijk niet genoeg, en een ander is aan de club gebonden door een enorm salaris dat zwaar op het budget drukt. En Inter kan niets anders doen dan wachten tot de resterende spelersoverschotten zijn opgelost, misschien door hun eisen iets te verlagen. Vier spelers die volgend jaar naar ondersteunende functies zouden worden gedegradeerd, zouden immers miljoenen kunnen opleveren die direct kunnen worden geherinvesteerd in diverse transferdoelen. En dat is het doel van het Nerazzurri-management.

Een van de lastigste gevallen is de Iraniër, misschien wel de grootste teleurstelling van allemaal. Taremi, die afgelopen zomer in Milaan arriveerde na uitstekende seizoenen bij Porto, is er nooit in geslaagd zich te bewijzen: weinig doelpunten, een gevoel van afstand en een fors salaris van € 3 miljoen netto per seizoen tot 2027. Daarom zal het lastiger zijn om hem te verkopen. Maar aan bewonderaars geen gebrek: Besiktas en Leeds zitten momenteel meer achter hem aan dan andere clubs. Inter zou hem graag gratis laten vertrekken, aangezien hij pas is gearriveerd nadat zijn contract bij Porto afliep. Het doel van de directie van Nerazzurri is duidelijk: zich ontdoen van een salaris dat als een last voelt, vooral gezien wat ze op het veld hebben gezien.

In zijn geval is Inter geïrriteerd. Real Betis Sevilla had bij de club aangeklopt met een bod dat voor iedereen bevredigend was, maar Asllani wees het af. De Albanees is doof en weigert aanbiedingen uit het buitenland te horen; zijn doel is om zijn carrière in de Serie A voort te zetten. Maar in Italië zouden weinig clubs de vraagprijs van Inter, die rond de € 15 miljoen ligt, evenaren.

Eerst Villarreal, toen Sassuolo, toen weer Villarreal. En wie weet nu? De Canadese vleugelspeler, die niet in de technische en organisatorische plannen van Inter past, is er nooit in geslaagd zich te bewijzen bij de Nerazzurri, mede door een gebroken scheenbeen dat zijn prestaties heeft beïnvloed. Een paar weken geleden stond hij op het punt zich bij de Neroverdi aan te sluiten, maar de komst van de Spaanse club – die hem terug wilde na de laatste zes maanden op huurbasis in La Liga te hebben doorgebracht – vertraagde zijn vertrek. Nu ligt alles weer open. Maar volgend jaar zal hij zeker geen deel uitmaken van de selectie van de Nerazzurri.

Voor elke Esposito die er komt, vertrekt er ook een: Pio, zoals hij al liet zien tijdens het WK voor clubs van Inter, zal volgend seizoen een waardevolle aanwinst zijn, en Chivu rekent zwaar op hem. De situatie is anders voor zijn broer Sebastiano, die zeker zal vertrekken: Cagliari en Fiorentina houden de voormalige spits van Empoli in de gaten, maar er is ook de mogelijkheid dat zijn contract gebruikt kan worden om de prijs van een transferdoelwit (Leoni van Parma) te verlagen. Een ander niet te onderschatten detail is Seba's contract, dat in juni afloopt: daarom zal Inter niet kunnen profiteren van zijn vertrek.